news archive 2013:04-29

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej podjęło sześć stanowisk:

- w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie utworzenia Rejestru Medycznie Wspomaganej Prokreacji

- w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie utworzenia Ogólnopolskiego Rejestru Patologii Kardiologicznych u Płodów

- w sprawie zarządzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia zmieniającego zarządzenie w sprawie określenia kryteriów oceny ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej

- w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie utworzenia Ogólnopolskiego Rejestru Kardiologiczno-Kardiochirurgicznego Przezcewnikowych Implantacji Zastawek Aortalnych POL-TAVI

- w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie warunków wynagradzania pracowników podmiotów leczniczych działających w formie jednostki budżetowej

- w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego

Stanowisko PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ z dnia 26 kwietnia 2013 r.

w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie utworzenia Rejestru Medycznie Wspomaganej Prokreacji

Prezydium NRL po rozpatrzeniu w/wym. projektu nadesłanego przy piśmie Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia z dnia 15 kwietnia 2013 r. znak MZ-MD-L-404-3821-9/BO/13 zgłasza następujące uwagi:

Utworzenie rejestru medycznego, zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia powinno być poprzedzone analizą potrzeb jego utworzenia. Analiza ta powinna m. in. zdefiniować problem i zweryfikować potrzebę utworzenia rejestru, czy określić spodziewane efekty i korzyści wynikające z wdrożenia rejestru. Wprowadzone przez ustawodawcę ograniczenia w tworzeniu rejestrów medycznych, wynikały zdaniem Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z przeświadczenia, iż prawo do zachowania w tajemnicy stanu zdrowia jest podstawowym konstytucyjnym prawem każdego obywatela i musi być chronione. Naruszenie tego prawa może wynikać tylko ze względów wyższych, w tym dobra pacjenta.

W omawianym projekcie, szczególnym ze względu na rodzaj schorzeń, których dotyczy, ochrona ta powinna być szczególna i naruszenie prawa powinno być szczególnie uzasadnione. Zdaniem Prezydium NRL projekt nie uwzględnia tych zastrzeżeń.

Ponadto mnogość zbieranych od pacjentów informacji, z czego większość jest całkowicie zbędna, nawet w kontekście monitorowania zapotrzebowania na dane świadczenie zdrowotne, przy uwzględnieniu warunku określonego w ust.5 art. 19 ustawy, iż pacjent, objęty rejestrem, może wnieść sprzeciw co do przetwarzania swoich danych, może oznaczać nadmiar i zbędność pracy przy zbieraniu tych danych przez świadczeniodawcę.

Jeśli zdaniem Ministra Zdrowia, niezbędne jest monitorowanie jakości udzielanych świadczeń, to właściwym sposobem pozyskiwania danych winna być sprawozdawczość przekazywana przez podmiot, który udzielił świadczenia, podmiotowi, który za nie zapłacił, z pominięciem danych osobowych pacjenta. W razie wątpliwości co do prawdziwości danych mogą być one sprawdzone przez osoby z wykształceniem medycznym.

Całkowicie niezrozumiały jest także § 6 projektu, w którym proponuje się wejście w życie rozporządzenia z dniem ogłoszenia. Twierdzenie, że brak vacatio legis jest uzasadniony ważnym interesem państwa, które tym sposobem zapewnia bezpieczeństwo zdrowotne obywateli jest niepoważne i jest co najmniej nadużyciem prawa, jeśli nie jego rażącym naruszeniem i niewątpliwie narusza zasady demokratycznego państwa prawnego. Zachowanie vacatio legis jest istotne zarówno dla podmiotów, które mają zgłaszać dane do rejestru jak i pacjentów, którzy poinformowani o utworzeniu rejestru, w którym mogą się znaleźć, mogą zgłosić sprzeciw.

Stanowisko PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ z dnia 26 kwietnia 2013 r.

w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie utworzenia Ogólnopolskiego Rejestru Patologii Kardiologicznych u Płodów

Prezydium NRL po rozpatrzeniu w/wym. projektu nadesłanego przy piśmie Sekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia z dnia 11 kwietnia 2013 r. znak MZ-OZZ-50-27965-15/EM/13 zgłasza następujące uwagi:

- Utworzenie rejestru medycznego, zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia powinno być poprzedzone analizą potrzeb jego utworzenia. Analiza ta powinna m. in. zdefiniować problem i zweryfikować potrzebę utworzenia rejestru, czy określić spodziewane efekty i korzyści wynikające z wdrożenia rejestru. Ustawodawca wprowadził te i inne ograniczenia by, jak się wydaje spowodować, że naruszenie podstawowego prawa obywatelskiego jakim jest prawo do tajemnicy stanu zdrowia, było uzasadnione wyższymi względami, a przede wszystkim dobrem pacjenta. Cel ten zdaniem Prezydium NRL nie wynika z przedłożonego projektu. Mnogość zbieranych od pacjentów informacji, z czego większość jest całkowicie zbędna, nawet w kontekście monitorowania zapotrzebowania na dane świadczenie zdrowotne, przy uwzględnieniu warunku określonego w ust.5 art. 19 ustawy, iż pacjent, objęty rejestrem, może wnieść sprzeciw co do przetwarzania swoich danych, może oznaczać nadmiar i zbędność pracy przy zbieraniu tych danych przez świadczeniodawcę.

Zastrzeżenie budzi także umiejscowienie rejestru poza Ministerstwem Zdrowia. Zbieranie, przetwarzanie danych, przekazywanie ich dalej, a są to dane wrażliwe, podlegające szczególnej ochronie, nie może mieć tak wiele ogniw.

Całkowicie niezrozumiały jest także § 6 projektu, w którym proponuje się wejście w życie rozporządzenia z dniem ogłoszenia. Twierdzenie, że brak vacatio legis jest uzasadniony ważnym interesem państwa, które tym sposobem zapewnia bezpieczeństwo zdrowotne obywateli jest niepoważne i jest co najmniej nadużyciem prawa, jeśli nie jego rażącym naruszeniem i niewątpliwie narusza zasady demokratycznego państwa prawnego. Zachowanie vacatio legis jest istotne zarówno dla podmiotów, które mają zgłaszać dane do rejestru jak i pacjentów, którzy poinformowani o utworzeniu rejestru, w którym mogą się znaleźć, mogą zgłosić sprzeciw.

Stanowisko PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ z dnia 26 kwietnia 2013 r.

w sprawie zarządzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia zmieniającego zarządzenie w sprawie określenia kryteriów oceny ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej po rozpatrzeniu projektu zarządzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia zmieniającego zarządzenie w sprawie określenia kryteriów oceny ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zgłasza następującą uwagę do przedmiotowego projektu:

Projekt zarządzenia przewiduje osobną ocenę warunków dodatkowych – obecność dietetyka oraz pielęgniarki według wspólnej wagi skalującej, podczas gdy projekt zarządzenia zmieniającego zarządzenie w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju ambulatoryjna opieka specjalistyczna przewiduje, iż w poradni diabetologicznej dodatkowo oceniane są obecność pielęgniarki lub dietetyka. W powyższym zakresie postanowienia obu projektów są niespójne.

w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie utworzenia Ogólnopolskiego Rejestru Kardiologiczno-Kardiochirurgicznego Przezcewnikowych Implantacji Zastawek Aortalnych POL-TAVI

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej po zapoznaniu się z projektem rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie utworzenia w sprawie utworzenia Ogólnopolskiego Rejestru Kardiologiczno-Kardiochirurgicznego Przezcewnikowych Implantacji Zastawek Aortalnych POL-TAVI, nadesłanym przy piśmie Ministra Zdrowia z dnia 15 kwietnia 2013 r., znak: MZ-OZZ-50-27965-156/EM/13, zgłasza następujące uwagi:

utworzenie rejestru medycznego, zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, powinno być poprzedzone analizą potrzeb jego utworzenia. Analiza ta powinna m. in. zdefiniować problem i zweryfikować potrzebę utworzenia rejestru, czy określić spodziewane efekty i korzyści wynikające z wdrożenia rejestru. Ustawodawca wprowadził te i inne ograniczenia aby, jak się wydaje, spowodować, że naruszenie podstawowego prawa obywatelskiego, jakim jest prawo do zachowania w tajemnicy informacji o stanie zdrowia, było uzasadnione wyższymi względami, a przede wszystkim dobrem pacjenta. Zdaniem Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej projekt nie uwzględnia tych ograniczeń. Mnogość zbieranych od pacjentów informacji, z czego większość jest całkowicie zbędna, nawet w kontekście monitorowania jakości udzielania danego świadczenia zdrowotnego, przy uwzględnieniu warunku określonego w ust. 5 art. 19 ww. ustawy, iż pacjent, objęty rejestrem, może wnieść sprzeciw co do przetwarzania swoich danych, może oznaczać nadmiar i zbędność pracy przy zbieraniu tych danych przez świadczeniodawcę.

Jeżeli zdaniem Ministra Zdrowia niezbędne jest monitorowanie jakości udzielanych świadczeń, to właściwym sposobem pozyskiwania danych winna być sprawozdawczość przekazywana przez podmiot, który udzielił świadczenia, podmiotowi, który za nie zapłacił, z pominięciem danych osobowych pacjenta. W razie wątpliwości co do prawdziwości danych mogą być one sprawdzone przez osoby z wykształceniem medycznym.

Całkowicie niezrozumiały jest także § 6 projektu, w którym proponuje się wejście w życie rozporządzenia z dniem ogłoszenia. Twierdzenie, że brak vacatio legis jest uzasadniony ważnym interesem państwa, które tym sposobem zapewnia bezpieczeństwo zdrowotne obywateli jest niepoważne i jest co najmniej nadużyciem prawa, jeśli nie jego rażącym naruszeniem i niewątpliwie narusza zasady demokratycznego państwa prawnego. Zachowanie vacatio legis jest istotne zarówno dla podmiotów, które mają zgłaszać dane do rejestru, jak i pacjentów, którzy poinformowani o utworzeniu rejestru, w którym mogą się znaleźć, mogą zgłosić sprzeciw.

Stanowisko PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ z dnia 26 kwietnia 2013 r.

w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie warunków wynagradzania pracowników podmiotów leczniczych działających w formie jednostki budżetowej

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej po rozpatrzeniu projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie warunków wynagradzania pracowników podmiotów leczniczych działających w formie jednostki budżetowej, przekazanym przy piśmie pana Cezarego Rzemka Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia z dnia 18 kwietnia 2013 r., stwierdza, że projektowane wysokości wynagrodzeń pracowników podmiotów leczniczych działających w formie jednostki budżetowej nie odpowiadają poziomom wynagrodzeń postulowanym przez IX Krajowy Zjazd Lekarzy w stanowisku Nr 3 z 12 stycznia 2008 r. w sprawie sytuacji środowiska lekarskiego.

Stanowisko PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ z dnia 26 kwietnia 2013 r.

w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej po rozpatrzeniu projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego, przekazanego przy piśmie pana Sławomira Neumanna Sekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia z dnia 18 kwietnia 2013 r., zgłasza następujące uwagi do ww. projektu:

1) w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. a powinna otrzymać brzmienie:

„a) posiadać co najmniej jedno stanowisko intensywnej terapii oraz zapewniać prawidłowość leczenia pacjentów i ciągłość postępowania w zakresie anestezjologii i intensywnej terapii u innego świadczeniodawcy, zlokalizowanego nie dalej niż w sąsiednim powiecie, który udziela świadczeń w tym zakresie, pod warunkiem zapewnienia przez świadczeniodawcę transportu sanitarnego, w składzie odpowiadającym specjalistycznemu zespołowi ratownictwa medycznego,”;

2) w § 4 ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7) zapewniać co najmniej dostęp do środka transportu sanitarnego oraz, w przypadkach uzasadnionych medycznie - dostęp do opieki lekarskiej porównywalnej z udzielaną przez specjalistyczny zespół ratownictwa medycznego.”

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej nie dostrzega żadnych przesłanek wskazujących na konieczność utrzymywania przez świadczeniodawców realizujących świadczenia hospitalizacji i hospitalizacji planowej w lokalizacji karetki dla wszystkich.

Co więcej, w ocenie skutków projektu w pkt 7 zapisano, że projektowana regulacja nie wpłynie na stan zdrowia populacji, co czyni wprowadzenie dodatkowych wymogów dotyczących zapewnienia karetki w lokalizacji tym bardziej niezrozumiałym. Proponowany wymóg zapewnienia dostępności karetki w placówce – wbrew stwierdzeniu zawartemu w ocenie skutków regulacji – będzie miał wpływ na konkurencyjność placówek, albowiem inne obciążenie finansowe będzie stanowił dla małego szpitala a inne dla dużego wielospecjalistycznego szpitala.

Naczelna Rada Lekarska podjęła 3 stanowiska:

- w sprawie projektu ustawy o postępowaniu wobec osób zaburzonych psychicznie stwarzających zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób

- w sprawie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych

- w sprawie ustawy zmieniającej ustawę o wyrobach medycznych oraz niektóre inne ustawy

Stanowisko nr 2/13/VI Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 26 kwietnia 2013 r.

w sprawie projektu ustawy o postępowaniu wobec osób zaburzonych psychicznie stwarzających zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób.

Naczelna Rada Lekarska po rozpatrzeniu projektu ustawy o postępowaniu wobec osób zaburzonych psychicznie stwarzających zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób przekazanego przy piśmie pana Michała Królikowskiego Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości z dnia 15 kwietnia 2013 r., znak: DPK-I-400-8/12/295, wyraża następujące stanowisko:

Naczelna Rada Lekarska wyraża zadowolenie, że w toku prac legislacyjnych nad projektem Ministerstwo Sprawiedliwości wysłuchało głosu środowiska lekarskiego i odstąpiło od pomysłu umieszczania groźnych przestępców w szpitalach psychiatrycznych wraz z innymi pacjentami. Samorząd lekarski krytykował to rozwiązanie jako naruszające prawa innych pacjentów, sprzeczne z ideą ochrony zdrowia psychicznego i zasadami funkcjonowania placówek psychiatrycznej opieki zdrowotnej, w myśl których szpital psychiatryczny powinien pozostać placówką służącą wyłącznie celom medycznym, a nie miejscem prewencyjnej izolacji groźnych przestępców.

Zaproponowane rozwiązanie polegające na utworzeniu Krajowego Ośrodka Terapii Zaburzeń Psychicznych będącego podmiotem leczniczym i podlegającego Ministrowi Zdrowia nie odpowiada jednak postulatom samorządu lekarskiego, który uważa, że tworzenie warunków izolacji groźnych przestępców nie jest zadaniem służby zdrowia.

Ze względu na fakt, że tworzone przepisy mają na celu ochronę społeczeństwa przed groźnymi jednostkami, a nie cele terapeutyczne, trafna jest decyzja, aby stworzyć w tym celu odrębną ustawę i tym samym nie umieszczać tych zagadnień w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego.

Niezrozumiała jest rezygnacja projektodawcy z klauzuli bezpieczeństwa publicznego jako jednego z kryteriów zaliczenia osób do grupy „osób stwarzających ryzyko”. W dotychczasowych projektach za osobę stwarzającą ryzyko uznawano także kogoś kto stwarzał zagrożenie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu. Obecnie z zapisu tego zrezygnowano. W ocenie Naczelnej Rady Lekarskiej poważne zagrożenie wywołania w przyszłości takich przestępstw przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu jak: umyślne sprowadzenie pożaru, wywołanie eksplozji materiałów wybuchowych lub rozprzestrzenianie substancji trujących powinny uzasadniać możliwość izolacji jednostki od reszty społeczeństwa.

Nietrafne jest rozwiązanie, w myśl którego umieszczane w Ośrodku będą tylko osoby, które zostały skazane za przestępstwo popełnione z użyciem przemocy i które stwarzają w przyszłości ryzyko popełnienia przestępstwa z użyciem przemocy. Wymóg użycia przemocy jako elementu czynu zabronionego nie był stawiany we wcześniejszych propozycjach legislacyjnych dotyczących izolacji sprawców szczególnie niebezpiecznych przestępstw. Dla uznania danej osoby za „stwarzającą zagrożenie” nie jest konieczne aby dopuszczała się poważnych przestępstw z użyciem przemocy.

Zastrzeżenia Naczelnej Rady Lekarskiej budzi treść art. 11 ust. 1 projektu ustawy w zakresie, w jakim nakłada na biegłych lekarzy psychiatrów obowiązek orzekania czy przestępstwo, jakie w przyszłości może popełnić badany, jest zagrożone karą co najmniej 10 lat pozbawienia wolności. Biegły w swej opinii powinien kierować się wyłącznie wiedzą medyczną, a nie wiedzą prawniczą. Ponadto nie jest rolą biegłego lekarza psychiatry ocena cech charakterologicznych, które mogą być przyczyną popełnienia w przyszłości czynu zabronionego. Artykuł 11 projektu ustawy wymaga zmiany także w takim zakresie, w jakim pomija psychologa w zespole biegłych powołanych przez sąd. Wydawanie przez lekarza psychiatrę opinii czy badany spełnia kryteria „osoby stwarzającej zagrożenie” musi opierać się na wyniku badania psychologicznego, co uzasadnia powoływanie biegłego psychologa we wszystkich przypadkach, a nie tylko w sprawach dotyczących osób z zaburzeniami osobowości.

Naczelna Rada Lekarska nie widzi potrzeby wprowadzania dodatkowego mechanizmu ochrony praw osób izolowanych w Krajowym Ośrodku Terapii Zaburzeń Psychicznych przez Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego. Przewidziane w projekcie ustawy mechanizmy kontroli w postaci nadzoru sądu opiekuńczego, kontroli ze strony sędziego wizytatora uprawnionego do wstępu do pomieszczeń Ośrodka oraz fakt obowiązkowego stałego całodobowego monitoringu Ośrodka sprawia, że wprowadzanie dodatkowych instrumentów kontroli jest niecelowe. Ponadto izolacyjny, a nie leczniczy charakter Ośrodka przesądza o braku kompetencji Rzecznika w tym zakresie.

Wejście w życie projektowanej ustawy przewidującej, że niektórzy skazani po opuszczeniu zakładu karnego nie znajdą się na wolności pociągnie poważne skutki finansowe dla budżetu państwa. Naczelna Rada Lekarska konsekwentnie uznając, że ustawa realizuje cel izolacyjny, a nie leczniczy, sprzeciwia się pokrywaniu kosztów działania Ośrodka z budżetu państwa z części 46 – Zdrowie. Zadania z zakresu bezpieczeństwa publicznego winny być finansowane z innych źródeł.

Naczelna Rada Lekarska po zapoznaniu się z poselskim projektem ustawy o zmianie ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych, przekazanym przy piśmie Szefa Kancelarii Sejmu z dnia 3 kwietnia 2013 r., znak: GMS-WP-173-103/13, zgłasza następujące uwagi do projektu:

1) ad. art. 1 pkt 3 projektu (dot. art. 7 ust. 1 ustawy o cmentarza i chowaniu zmarłych)

- proponuje się przeredagować przepis, aby umożliwić właścicielowi grobu dochowanie do tego grobu osób najbliższych przed upływem 20 lat, niezależnie od rodzaju grobu. Dochowanie trumny w grobach ziemnych powinno być możliwe pod warunkiem ekshumacji i spopielenia szczątków pozostałych po poprzednich pochówkach;

2) ad. art. 1 pkt 3 projektu dot. art. 7 ust. 8 ustawy o cmentarza i chowaniu zmarłych

- nie wiadomo kto i w jakim trybie będzie dokonywał oceny, czy dany grób jest „pamiątką historyczną, ze względu na swoją dawność, osoby w nim pochowane, lub zdarzenia z którymi ma związek albo treść artystyczną”. Tak skonstruowany przepis może pozbawiać członków rodziny prawa do pochowania w tym grobie oraz może stanowić podstawę różnych nadużyć;

3) ad. uzasadnienie

- trudno zgodzić się z uzasadnieniem projektodawcy, że należy zrównać prawa właścicieli grobów ziemnych i murowanych (uzasadnienie do zmiany brzmienia art. 7 ustawy). Po pierwsze groby murowane są wielokrotnie droższe od ziemnych i z reguły są budowane w celu chowania tam całych rodzin i ich pokoleń. Dlatego też zarządca cmentarza nie powinien dysponować takimi samymi uprawnieniami w odniesieniu do grobu ziemnego i murowanego. Być może należy wprowadzić inny okres obowiązywania prawa do grobu, np. do grobów murowanych wygasałoby ono po 50 lub 100 latach, a nie jak obecnie po upływie 20 lat od ostatniego pochówku. Wskazany problem można także próbować regulować wysokością cen w zależności od rodzaju grobu.

Stanowisko nr 4/13/VI Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 26 kwietnia 2013 r.

w sprawie ustawy zmieniającej ustawę o wyrobach medycznych oraz niektóre inne ustawy

Naczelna Rada Lekarska po rozpatrzeniu ustawy zmieniającej ustawę o wyrobach medycznych oraz niektóre inne ustawy, przekazanej przy piśmie Pana Igora Radziewicza – Winnickiego Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia z dnia 16 kwietnia 2013 r. nie zgłasza uwag do przedstawionego projektu ustawy.

W dniach 15-16 marca br. w Zuberecu przedstawiciele Naczelnej Izby Lekarskiej i Słowackiej Izby Lekarskiej rozpoczęli wstępne rozmowy na temat możliwości podpisania porozumienia w sprawie budowy Ośrodka Szkoleniowego w Veternej Porubie na Słowacji przeznaczonego dla lekarzy z Polski i Słowacji. W celu umożliwienia stronom dalszych negocjacji w zakresie nawiązania współpracy, zaplanowano podpisanie listu intencyjnego. Przedstawiciele Naczelnej Rady Lekarskiej podkreślali jednak, że podpisanie listu musi nastąpić po decyzji Naczelnej Rady Lekarskiej. Wstępny projekt listu intencyjnego został opracowany i przesłany stronie słowackiej do uzgodnień.

Zgodnie z ustaleniami, Prezes Słowackiej Izby Lekarskiej prof. Milan Dragula oraz dr. Marian Kollar, dr. Jozef Tholt i dr. Ondrej Skodler pojawili się na posiedzeniu NRL w dn. 26 kwietna 2013 r. w celu przedstawienia kolejnych informacji dotyczących projektu.

Członkowie Naczelnej Rady Lekarskiej, po wysłuchaniu wystąpienia strony słowackiej oraz wspólnej dyskusji, w drodze uchwały upoważnili Prezesa NRL Macieja Hamankiewicza i Sekretarza NRL Mariusza Janikowskiego do podpisania listu intencyjnego w sprawie wspólnego przedsięwzięcia inwestycyjnego ze Słowacką Izbą lekarską - budowy ośrodka szkoleniowego dla lekarzy i lekarzy dentystów w Veternej Porubie.